میلاد امام باقر علیه السلام

"من و حصن حصین همسایه 

من و حبل متین همسایه

سالیانی دل مرا برده ست

پسر نازنین همسایه"*

فصل غصه دگر تمام شده

شیر دل بود و حال رام شده

او امام و امامزاده ست 

عاشق دختر امام شده

علی دوم قبیله ی عشق

دومین فاطمه نصیبش شد

به تمنای یار گمشده بود

نیمه ی دومش نصیبش شد

جگر عشقشان محمد شد

ثمر عشقشان محمد شد

از پسرهای خانواده فقط

پسر عشقشان محمد شد

یا محمد خوش آمدی آقا

شبه احمد خوش آمدی آقا

که فقط ذره ای ز علم شما

شد زبانزد،خوش آمدی آقا

عطر و بوی شما علی اکبر

گل روی شما علی اکبر

تو به جدت شبیه در خلقت

و عموی شما علی اکبر

علم تو گسترش که یافت سپس

داد ایران و روم در آمد

قطره ی علم تو چکید زمین

گل "بحرالعلوم"در آمد

ای تجلی احمد مختار

ای حسن زاده و حسین تبار

تا توباشی امام دانایی

من و این جمع را به جهل چه کار

خواستم نوکر بدت باشم

جزء خدام مرقدت باشم

گنبدی ساختم میان خیال

کفتر روی گنبدت باشم

چه کسی گفت بی حرم هستی

گنبد مضجع تو عرش شده

گسترانیده بال،جبراییل

کف صحن تو بال فرش(بالفرش) شده

مجلس ما پر است از شادی

که مزین به نام باقر شد

با عطای تو نقل منبر ما

ذکر قال الامام باقر شد

*تضمین