غزل شب ششم محرم نود و سه

قد رباعی تو قامت غزل شده است

به کام مرگ ،لبت مزه ی عسل شده است

چنان شبیه به زیبایی حسن بودی

که مشتری رخت زهره و زحل شده است

اذان عشق به گوشت رسید ، این یعنی

زمان "حی علی" بهترین عمل شده است

زدی به لشکر اولاد ازرق شامی

شکسته از تبرت قامت حبل شده است

اصول رزم حسن ناگهان نمایان شد

محیط کرب و بلا صحنه ی جمل شده است

زمین به ضربه ی شمشیرهای تو لرزید

شکاف فرق سر شامیان گسل شده است

خلاصه این که نبرد تو سالهای مدید

میان هاشمیان قصه و مثل شده است

یکی یکی به تو نزدیک شد همه لشکر

که تن به تن به چهل تن به تن بدل شده است

چنان میانه پیکار دوره ات کردند

که کشتن تو دگر امر محتمل شده است

به گرده ی تو نمانده ست عهد و پیمانی

دم معانقه با گردن اجل شده است

تو نوجوانی و انبوهی از میانسالان

برای کشتن تو بینشان جدل شده است

گرفته بود عمویت چنان در آغوشش

چه سخت کل تنت جا در این بغل شده است؟

چنان به خورد عمو رفته بود پیکر تو

شبیه قند که در آب داغ حل شده است

ولی چه خوب که هم قامت عمو شده ای!

قد رباعی تو قامت غزل شده است