غزل فاطمی سال 1394- روز ها رفت و رفتنی ها هم

روز ها رفت و رفتنی ها هم

شهر با تو نبود و دنیا هم

 

خانه، بی مهر مادری سرد است

خانه ی بی تو را نمی خواهم

 

هرکجای مدینه را گشتم

بوده داغت همیشه همراهم

 

شهر پیغمبر از زمین و هوا

آتش و دود بود و غوغا هم

 

سعی کردند بی صدا بروند

گرچه کردند جنگ و دعوا هم

 

پشت در یک تنه سپر شدی و

می زدندت چهل نفر با هم

 

همه آنجا به هجمه مشغولند

آمدند عده ای تماشا هم

 

کاری از من که بر نمی آمد

«دست من بسته بود» و بابا هم

 

با طنابی کشان کشان بردند

پدرم، بلکه مادرم را هم

 

ناکسی گفت:«بعد پیغمبر/

خوب شد که علی و زهرا هم...»

 

آه ای آه ، آه قلبم آه

زده بیرون شراره از آهم

 

من همان سال یازده رفتم

گرچه مقتول سال پنجاهم

مظاهر کثیری نژاد