غزل فاطمی سال 1394- فاطمه رفته از این خانه و زینب مانده

شب دراز است ، تو گویی که فقط شب مانده

فاطمه رفته از این خانه و زینب مانده

 

گفته بودی که خدا جام بلا می دهدش

هر کسی را که در این بزم مقرب مانده

 

در مدینه همه از مرگ خدا می گویند

فقط از کعبه ی این شهر مکعب مانده

 

کینه ی بیعت خم بوده و سرریز شده

جام خشمی که از آن روز لبالب مانده

 

سوز داغ تو چنان است که تا این لحظه

شعله ی داغ تو در حافظه ی تب مانده

 

جوهر خون تو با ظرف تنت خورد زمین

روی دیوار کمی رد مرکب مانده 

 

شدت ضربه ی شلاق از آنجا پیداست

که روی در اثر «خط مورب» مانده

 

شاهکاراست که تا لحظه ی آخر حتی

گیسوی دخترکان تو مرتب مانده

 

روز و شب آنقدر از صبر به دختر گفتی

که خود «صبر» از این صبر معذب مانده

 

                                                     صبر ارثیه ی زهراست ، به دخترهایش

فاطمه رفته از این خانه و زینب مانده

مظاهر کثیری نژاد