غزل مرثیه اسارت اهل بیت-الشام الشام الشام---سوگواره ی محرم نود و چهار

غروب، در پی خورشید و ماه آمده اند

به جنگ خیمه ، خدایت گواه آمده اند

 

تو را که هیچ، امیدم، پناه معجر بود

به قصد بردن این سرپناه آمده اند

 ببین که دختر تو زار زار می گرید

به سمت دختر تو قاه قاه آمده اند

 

همین که بانگ علیکن بالفرار آمد

همه به قدر سه فرسنگ راه آمده اند

 

دوباره صحنه ی گودال شد تداعی مان

دوباره شمر و سنان قتلگاه آمده اند

 

برای بردن هشتاد و چهار کودک و زن

نه یک سپاه، که چندین سپاه آمده اند

 

به راه می روم و کوفیان به بیراهه

درست آمده ام ، اشتباه آمده اند

 

گناهکارترین مردمان به  تخطئه ی

زنان قافله ای بی گناه آمده اند

 

تمام شهر پر از پشت بامهای شلوغ

تمام شهر به قصد نگاه آمده اند

مظاهر کثیری نژاد