بند اول:
باز در خونه ت شده غلغله خدا!،دور و برت پر گدا
چون خونه ی امید سایله خدا،ما در همیم نکن جدا
آی مهربون!،پیش تو کار بنده گیره، بس که گناه کرده اسیره
می ترسه که بدون توبه،سر بذاره رو خاک بمیره
آی مهربون!،دریابم امروز فردا دیره، جوونی من داره میره
نکه با یه توشه عصیان، جونمو عزراییل بگیره
الهی العفو یا الله(2)
۱ نظر
۲۹ تیر ۹۳ ، ۲۲:۵۹