غزل فاطمی سال 1394-دردا همین که عمر پیمبر تمام شد

دردا همین که عمر پیمبر تمام شد

لبخندهای گونه ی دختر تمام شد

 

«کاغذ،قلم» نداد ولی گفت زیر لب:

«ایام حکمرانی حیدر تمام شد»

غزل فاطمی سال 1394- فاطمه رفته از این خانه و زینب مانده

شب دراز است ، تو گویی که فقط شب مانده

فاطمه رفته از این خانه و زینب مانده

 

گفته بودی که خدا جام بلا می دهدش

هر کسی را که در این بزم مقرب مانده

غزل فاطمی سال 1394- روز ها رفت و رفتنی ها هم

روز ها رفت و رفتنی ها هم

شهر با تو نبود و دنیا هم

 

خانه، بی مهر مادری سرد است

خانه ی بی تو را نمی خواهم

 

غزل فاطمی-سال 1394- این که رفته ست به بالا به گمانم دود است

این که رفته ست به بالا به گمانم دود است

بوی چوب است ولی چوب نه چوب عود است

 

زخم این حادثه گویای «فمن آذاها»ست

اگر او حضرت زهراست که حتمن بوده ست

غزل فاطمی سال 1394- آسمان بین شب و روز معلق مانده

آسمان بین شب و روز معلق مانده

آب رفته ست از این خانه و زروق مانده

 

همه جا «زلزت الارض» و «سماء انشقت»

علتش نیست به جز بازوی منشق مانده

سرود میلاد حضرت زینب سلام الله علیها- خنده رو لب پیغمبره-با نوای حاج محمد رضا بذری

سرود میلاد حضرت زینب سلام الله علیها

شعر و سبک: مظاهر کثیری نژاد

با نوای :حاج محمد رضا بذری

دانلود سبک